Στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο νομό Ρεθύμνου ειναι το Σπήλαιο Mελιδoνίoυ γνωστό και ως Γεροντόσπηλιος. Είναι ένα αξιοθαύμαστο φυσικό φαινόμενο, πέρα όμως απο την φυσική ομορφία έχει σημαντικό ιστορικό και αρχαιολογική ενδιαφέρον. Οι ανασκαφές έδειξαν ότι το σπήλαιο έχει χρησιμοποιηθεί ως εποχιακή κατοικία στην νεολιθική περίοδο και στα ρωμαϊκά χρόνια.
Στην Πρέβεζα στο χωρίο Άγιος Γεώργιος 3χλμ βορειοδυτικά στην δυτική όχθη του ποταμού Λούρου βρίσκεται το Σπήλαιο και Βραχοσκεπή Ασπροχάλικο. Την περίοδο 1962-1967 και το 1981 ανασκάφτηκε το σπήλαιο από Άγγλους αρχαιολόγους. Έφεραν στο φως σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα της παλαιολιθικής περιόδου και της εποχής του χαλκού.
Στην δυτική πλευρά της κορυφής του Προφήτη Ηλία στον Πειραιά βρίσκεται η Σπηλιά Αρετούσας είναι μεγάλο και βαθύ όρυγμα και εκτείνεται στο εσωτερικό του βράχου κατακλινώς, έχουν μετρηθεί 165 βαθμίδες και σε βάθος 65 μέτρων όπου συνεχίζουν οριζόντιοι σωλήνες που επικοινωνούν με ρωγμές, με κατεύθυνση από Νότο προς Βορρά, δηλαδή προς Αθήνα. Δεν έχει εξακριβωθεί ακόμα το βάθος του σπηλαίου αφού οι επανειλημμένες έρευνες δεν κατόρθωσαν να φθάσουν σ΄ ένα αίσιο πέρας.
Δυτικά της Αρεόπολης στον νομό Λακωνίας της Πελοποννήσου είναι το σπήλαιο Άπήδημα και συγκεκριμένα στην δυτική απόκρημνη παραλία της Μάνης στο κατώτατο σημείο της, το οποίο υπόκειται σε συνεχή θαλάσσια διάβρωση η οποία έχει ως συνέπεια την εκτενέστερη διάβρωση πλειστοκαινικών αποθέσεων Αποτελείται απο τέσσερα μικρά σπήλαια που βρίσκονται σε ύψος 4 μ., 9,5 μ.,18 μ. και 24 μ. αντίστοιχα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας και έχουν τα τρία πρώτα νότιο και το τέταρτο δυτικό προσανατολισμό. .
Σε αρκετό ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας και περίπου στο μέσο της ανατολικής Αντιπάρου, βρίσκεται το φημισμένο σπήλαιο της Αντιπάρου (από τα σπουδεότερα της Ελλάδας). Απο της επιγραφές που υπάρχουν στο σπήλαιο εικάζεται ότι ήταν γνωστό και στην αρχαιότητα. Η πρόσβαση στο σπήλαιο γίνεται με δύο τρόπους είτε από το Κάστρο το οποίο συνδέεται με οδική αρτηρία (μέχρι το 1970 ήταν ημιονικό μονοπάτι), είτε από τη παραλία μετά από επίπονη πορεία.
Ένα απο τα μεγαλύτερα σπήλαια της Ευρώπης είναι το σπήλαιο Αλιστράτης. Βρίσκεται νοτιοδυτικά απο την κωμόπολη της Αλιστράτης Σερρών στην θέση "Πετρωτό" και σε απόσταση 6χλμ. Ο πλούσιος διάκοσμός του περιλαμβάνει σπάνιους εκκεντρίτες, τεράστιους και σταλαγμίτες σε διάφορους χρωματισμούς. Οι σχηματισμοί εκκεντριτών ή ελικτιτών είναι σπάνιοι, δημιουργούνται χωρίς να υπολογίζουν τους νόμους της βαρύτητας και ακολουθούν ακανόνιστες πορείες. Η μεγάλη ποικιλία εκκεντριτών είναι το κύριο χαρακτηριστό του σπηλαίου και κάνει το μοναδικό στον ελληνικό χώρο.
Το 1960 ξεκινάει η ιστορία του Σπηλαίου Ανεμότρυπα στα Πράμαντα, Ιωαννίνων. Κατά την άφιξη της Επίτιμης Προέδρου της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, της αείμνηστης Αννας Πετροχείλου, ο πρόεδρος της κοινότητας έδωσε εντολή στους Γεώργιο Καρακώστα και στον Αποστόλη Λάμπρη να διανοίξουν σχισμή απο την οποία αναδυόταν δροσερός αέρας. Με μεγάλη δυσκολία και έρποντας μετά απο απόσταση 10μ διαπίστωσαν ευρύ κοίλωμα. Έχει τρία επίπεδα το σπήλαιο, τουριστικά έχει αξιοποιηθεί το μεσαίο.
Μοναδικό σπηλαιοπάρκο στην Ελλάδα είναι το Σπηλαιοπάρκο Αλμωπίας, βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Βόρας , στον Δήμο Αριδαίας κοντά στο χωριό Λουτράκι και εντός των ορίων των εγκαταστάσεων των Ιαματικών Λουτρών. Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί και ερευνηθεί (απο το 1950), δεκαπέντε σπήλαια και έγκοιλα. Από αυτά τα σπήλαια, η Αρκουδοσπηλιά έχει παλαιοντολογικό ενδιαφέρον, το Βάραθρο έχει αναδειχθεί τουριστικά και είναι επισκέψιμο, το Σπήλαιο των Ανταρτών έχει αρχαιολογικό ενδιαφέρον, ενώ τα υπόλοιπα έχουν ποικίλο, αλλά μικρότερο ενδιαφέρον.
Ένα απο τα μεγαλύτερα σπήλαια της Ευρώπης είναι το σπήλαιο Αλιστράτης. Βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής απο το φαράγγι του ποταμού Αγγίτη. Ο διάκοσμός του σπηλαίου αποτελείται απο σπάνιους εκκεντρίτες, τεράστιους σταλακτίτες και σταλαγμίτες σε διάφορους χρωματισμούς. Οι εκκεντρίτες ή ελικτίτες είναι σπάνιοι σχηματισμοί που δημιουργούνται «αψηφώντας» τους νόμους της βαρύτητας και ακολουθώντας ακανόνιστες πορείες. Η μεγάλη ποικιλία εκκεντριτών το καθιστούν μοναδικό σπήλαιο στον ελληνικό χώρο.
Στο Κιλκίς στον λόφο του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται το ομώνυμο σπήλαιο, είναι το σημαντικότερο αξιοθέατο της πόλης. Η ανακάλυψή του έγινε τυχαία περίπου το 1925 ενώ η χαρτογράφησή του έγινε το 1960 από την Αννα Πετροχείλου, τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας. Το 1977 άρχισαν τα έργα αξιοποίησης του και κράτησαν 6χρόνια. Το σπήλαιο είναι ανοιγμένο κατά μήκος ενός συστήματος κάθετων και παράλληλων διακλάσεων. Παρουσιάζει στενούς και δαιδαλώδεις διαδρόμους με πολύ ψηλές οροφές.
