Οι τραυματισμοί στην ωμική ζώνη προκαλούνται είτε από μια οξεία κάκωση (πχ πτώση) είτε από χρόνια καταπόνηση ( πχ συνεχόμενη φόρτιση σε μια θέση).

Στο άρθρο αυτό θα αναφερθούμε στην περίπτωση της οξείας κάκωσης της ωμικής ζώνης στη διάρκεια αθλημάτων χιονοδρομίας – σκι ή snowboard.

Δεν είναι έκπληξη ότι οι δύο πιο κοινοί τρόποι που οδηγούν σε τραυματισμούς της ωμικής ζώνης είναι οι πτώσεις και οι συγκρούσεις.

Οι πτώσεις μπορούν να τραυματίσουν τον ώμο με έναν από τους παρακάτω τρόπους:

1. Το άτομο πέφτει απευθείας επάνω στην άρθρωση του ώμου.
2. Κατά τη διάρκεια της πτώσης, το άτομο προσγειώνεται με το χέρι σε πρόσθια κάμψη και έτσι η δύναμη από την πτώση μεταφέρει το βραχιόνιο προς την άρθρωση.
3. Κατά τη διάρκεια της πτώσης, το άτομο προσγειώνεται με το χέρι σε πρόσθια κάμψη αλλά το σώμα του περιστρέφεται γύρω από το χέρι με αποτέλεσμα να εφαρμόζεται μια στροφική δύναμη επάνω στην άρθρωση του ώμου.

Είναι γεγονός ότι οτραυματισμός στα σπορ χιονιού είναι αποτέλεσμα τουμηχανισμού της βλάβης, σε συνδυασμό με τις δυνάμεις που εμπλέκονται και της χρονικής περιόδου για την οποία εφαρμόζονται, και υπαγορεύει το είδος και τη σοβαρότητα της ζημίας που προκύπτει κάθε φορά.

Στατιστικά Τραυματισμών Άνω Άκρου

Τα στατιστικά δεδομένα από το Χιονοδρομικό κέντρο Παρνασσού και Σελίου δείχνουν ότι συνολικά οι τραυματισμοί στην άρθρωση του ώμου φτάνουν το 27,7 % δηλαδή περίπου το 1/3 των τραυματισμών του άνω άκρου.

Κάκωση του Rotator Cuff(Στροφικού Πετάλου)

Μια βασική κάκωση της ωμικής ζώνης είναι ο τραυματισμός του Rotator Cuff

( Στροφικού πετάλου). Ο όρος “Στροφικό πέταλο” αναφέρεται σε ένα σύμπλεγμα μυών και τενόντων που παίζουν βασικό ρόλο στην συγκράτηση του βραχιονίου στην ωμογλύνη (σταθερότητα ώμου)και στην κίνηση του βραχιονίου στην ωμογλύνη. Έτσι οποιαδήποτε οξεία κάκωση στην άρθρωση του ώμου δύναται να τραυματίσει τα στοιχεία αυτά και να προκαλέσει μια κατάσταση που ονομάζεται «ρήξη στροφικού πετάλου» .

Τέτοιοι τραυματισμοί αν και αρχικά είναι επώδυνοι και προκαλούν μείωση της κινητικότητας του άκρου έχουν μια πολύ καλή πορεία χωρίς να δημιουργούν προβλήματα στο μέλλον. Ο τρόπος αντιμετώπισης αυτών είναι συντηρητικός ή χειρουργικός ανάλογα με το αρχική αξιολόγηση και το μέγεθος της κάκωσης.

Η θεραπεία και στις δύο περιπτώσεις περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπεία από τα αρχικά στάδια με γρήγορη κινητοποίηση της άρθρωσης – εξαρτάται και από τις οδηγίες του ορθοπαιδικού- έτσι ώστε να αποφευχθούν πιο δύσκολες καταστάσεις όπως ένας «παγωμένος ώμος».

Η φυσικοθεραπεία είναι ίσως το βασικότερο κομμάτι της αποκατάστασης και έχει ως στόχο την βελτίωση της τροχιάς της άρθρωσης και την βελτίωση της λειτουργικής της ικανότητας έτσι ώστε το ρίσκο επανατραυματισμού να είναι μειωμένο.

Η θεραπεία συνήθως χωρίζεται σε εβδομάδες και κατά την διάρκεια αυτών εφαρμόζονται εξειδικευμένοι τρόποι κινητοποίησης της άρθρωσης που ως στόχο έχουν να μειώσουν τον πόνο και να βελτιώσουν την τροχιά της σε συνδυασμό με τεχνικές περίδεσης (σταθερού tapeή kinesiotape) για την βελτίωση της κινηματικής της. Διάφορα φυσικά μέσα για την μείωση της φλεγμονής και ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα ασκήσεων για το κάθε άτομο που στόχο έχει την μυϊκή και λειτουργική ενδυνάμωση της άρθρωσης.

Πιο αναλυτικά ένα τμήμα του προγράμματος αποκατάστασης μετά από χειρουργική αποκατάσταση στροφικού πετάλου είναι παρακάτω.

Το πρόγραμμα αποκατάστασης αποφασίζεται μετά από αξιολόγηση του ατόμου και ο χρόνος αποκατάστασης ποικίλλει ανάλογα με το μέγεθος του τραυματισμού και το άτομο.

 Η φυσικοθεραπεία γίνεται πάντα με ταυτόχρονη συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό.

Μπουζέτος Αθανάσιος

Φυσικοθεραπευτής ,C.OMT

http://www.bouzetosphysio.gr/