Μπορείς να διανύσεις 16.000χλμ. με ποδήλατο; Ο Αλέξανδρος Ζήλος λέει ναι, και το κάνει.

Ο Αλέξανδρος Ζήλος μας μιλά για το απίστευτο ταξίδι-πρόκληση που βάλθηκε να ολοκληρώσει με ποδήλατο, ξεκινώντας από το Κάιρο με προορισμό το Κέϊπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής. Διάβασε όσα μας μετέφερε από ένα σταθμό του ταξιδιού του, μην έχοντας καλά-καλά ρεύμα, νερό και φαγητό...

Σε ποια πόλη της Αφρικής βρίσκεσαι την ώρα της συνέντευξης;
Βρίσκομαι στο χωριό Buhoma, διπλά στο εθνικό πάρκο Bwindi, ένα πάρκο που συγκαταλέγεται στη λίστα των περιοχών παγκόσμιας κληρονομίας και είναι βιότοπος για το μισό παγκόσμιο πληθυσμό εναπομεινάντων γοριλών του βουνού.

Πώς αποφάσισες να διασχίσεις την Αφρική με ένα ποδήλατο; 
Η επαφή με το περιβάλλον και τον κόσμο όταν ταξιδεύεις με το ποδήλατο είναι πιο άμεση και σου δίνει τη δυνατότητα για νέες εμπειρίες και γνωριμίες αφού θα χρειαστεί να σταματήσεις για φαγητό ή νερό.

Επίσης το ποδήλατο είναι φιλικό προς το περιβάλλον, θέλω να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο ως προς το περιβάλλον, αλλά και να το αναδείξω ως έναν εναλλακτικό τρόπο μεταφοράς στην καθημερινότητά μας.

Προέκυψαν πρακτικά προβλήματα από την απόφασή σου να ταξιδέψεις με ποδήλατο; 
Αρκετά προβλήματα, όπως όταν πρέπει να διασχίσω δρόμους με άμμο ή βουνά - έχω αναγκαστεί να σπρώξω το ποδήλατο για αρκετά χιλιόμετρα. Μερικές φορές το νερό που κουβαλούσα δεν ήταν αρκετό και έπρεπε να πίνω ανά αραιά χρονικά διαστήματα για να μου φτάσει μέχρι το επόμενο χωριό. Λόγω του βάρους του, κουβαλάω συνήθως όσο κρίνω απαραίτητο, αλλά μερικές φορές πέφτω έξω γιατί δεν ξέρω τι συνθήκες θα αντιμετωπίσω.

Ποια είναι η πιο επικίνδυνη στιγμή που έζησες; 
Όταν έφτασα στο Σουδάν, έκατσα δυο μέρες στην πρώτη πόλη, την Wadi Halfa, για να εγκλιματιστώ με την καινούργια χώρα. Ήξερα ότι θα έχω να διασχίσω ατέλειωτες ερήμους και δρόμους όπου δεν θα συναντήσω κανέναν για αρκετή ώρα.

Την πρώτη μέρα της ποδηλασίας, μετά από αρκετή ζεστή και σκόνη, στα 60 χλμ. περίπου είδα στην άκρη του δρόμου ένα μικρό καφενείο. Έφτασα καταϊδρωμένος και κουρασμένος και ρώτησα εάν υπάρχει κάτι να φάω και εάν μπορώ να περάσω τη νύχτα μου εκεί. Έτσι και έγινε, έφαγα, συνάντησα αρκετούς χρυσοθήρες -η περιοχή έχει αρκετό χρυσό- και έπειτα μου ετοίμασαν ένα ράντζο για να κοιμηθώ μαζί με άλλους 3-4 Σουδανούς που ήταν εκεί. Μετά από τη δύση του ηλίου και αφού σταμάτησε η γεννήτρια, τα πάντα σκοτείνιασαν και πέσαμε όλοι να κοιμηθούμε.

Περίπου μια ώρα αφού είχαμε ξαπλώσει, ήρθαν 3 φορτηγά με περίπου 20 άτομα συνολικά, κάνοντας αρκετή φασαρία και απαιτώντας από τον ιδιοκτήτη του καφέ να τους σερβίρει φαγητό. Ο καυγάς άναψε γρήγορα και σε μια στιγμή βλέπω κάποιους να κρατάνε ξυλά στα χεριά και άλλοι να σηκώνουν καρέκλες έτοιμοι για φασαρία.

Εγώ έχοντας αφήσει σε μια γωνιά το ποδήλατο και τα πράγματά μου, σκέφτομαι εάν συμβεί κάτι από πού θα φύγω. Έχω στα χεριά μου το τσαντάκι με το διαβατήριο και ότι άλλο πολύτιμο έχω μαζί μου για να είμαι έτοιμος να φύγω. Οι Σουδανοί ήξερα ότι κουβαλούσαν όπλα μαζί τους για προστασία και δεν ήξερα πως θα αντιδρούσαν αυτοί οι άνθρωποι.

Τελικά υστέρα από αρκετή ώρα επικράτησαν οι ψυχραιμότεροι και τα 20 άτομα έφυγαν πεινασμένα. Στην πορεία κατάλαβα ότι το Σουδάν έχει τους φιλικότερους ανθρώπους που έχω συναντήσει και δεν επρόκειτο να συνέβαινε τίποτα.

Μια άλλη φορά, είχα αποφασίσει να ακολουθήσω ένα χωματόδρομο που περνά μέσα από ένα Εθνικό πάρκο στην Κένυα. Για να πω την αλήθεια, δεν είχα διαβάσει αρκετά γι’ αυτό το πάρκο και δεν ήξερα τι ζώα υπήρχαν. Το ξεκίνημα της ημέρας ήταν καλό, άλλα κάποια στιγμή το μεσημέρι έπιασε δυνατή βροχή, ο χωμάτινος δρόμος μετατράπηκε σε έναν λασπώδη βάλτο που ήταν αδύνατο να συνεχίσω και η βροχή ήταν ασταμάτητη. Σπρώχνοντας το ποδήλατο για να μην με πιάσει η νύχτα κατάλαβα ότι ήμουν παγιδευμένος εκεί, η μονή λύση ήταν να γυρνούσα 30χλμ πίσω, σε ένα χωριό που ήξερα ότι δεν θα κινδυνεύω.

Ετυχώς, ένα τρακτέρ που πέρασε με μετέφερε λίγα χιλιόμετρα μέχρι να βρω το δρόμο. Πάνω στο δρόμο, είχα δει φρέσκιες πατημασιές λιονταριού, πιθανόν από το προηγούμενο βραδύ. Ο φόβος μου ήταν ότι τη νύχτα τα λιοντάρια και άλλα ζώα βγαίνουν για κυνήγι. Τελικά κατάφερα να φτάσω σε ασφαλές μέρος για να στήσω τη σκηνή μου και να περάσω την νύχτα. Φοβήθηκα γιατί δεν ήξερα που να πάω, το ποδήλατο ήταν αδύνατο ακόμα και να το σπρώξω εξαιτίας της λάσπης.

Συνολικά θα διανύσεις 16.000 χλμ. Πώς καταφέρνεις να κρατήσεις την αντοχή σου, πόσα χιλιόμετρα κάνεις κάθε μέρα; 
Τα 16.000 χλμ. ήταν το αρχικό πλάνο αλλά νομίζω ότι στο τέλος θα τα έχω ξεπεράσει κατά πολύ. Έχω κάνει ήδη 5.500χλμ. και έχω αρκετό δρόμο μπροστά μου. Σκοπός μου είναι να διασχίσω 16 χώρες, αλλά μπορεί και παραπάνω. Αυτή τη στιγμή είμαι στην 5η χωρά του οδοιπορικού μου. Συνήθως κάνω μεταξύ 60 με 80 χλμ τη μέρα, δεν θέλω να είμαι όλη μέρα στο ποδήλατο, προσπαθώ να ξεκινάω νωρίς και να σταματώ πριν την δύση του ηλίου με αρκετές στάσεις ενδιάμεσα για να ξεκουραστώ ή να φάω κάτι. Συνήθως τρώω μικρά γεύματα και προσπαθώ να καταναλώνω τροφές που μου δίνουν ενέργεια και είναι απαραίτητες για τον οργανισμό μου έτσι ώστε να αντεπεξέλθει σε ένα τέτοιο ταξίδι.

Έχεις συναντήσει εμπόλεμες ζώνες;
Η πιο επικίνδυνη περιοχή που πέρασα είναι τα σύνορα Αιθιοπίας – Κένυας – Νοτίου Σουδάν, δεν συνέβη κάτι σε εμένα, άλλα είχα διαβάσει και ακούσει διαφορά. Στην περιοχή αυτή, οι φυλές πολεμούν η μια την άλλη πολλά χρονιά τώρα και η διάσχιση των συνόρων δεν είναι πολυσύχναστη.

Στην πορεία μου υπήρξαν αρκετοί που με βοήθησαν, με το να μου δώσουν οδηγίες για τη διαδρομή μου, να μου προσφέρουν ένα τσάι, λίγο νερό, ένα πιάτο φαγητό, ένα κρεβάτι για να κοιμηθώ, ένα σπίτι ακόμα για να ξεκουραστώ μερικές μέρες.

Οι πιο πολλοί πιστεύουν ότι η Αφρική είναι επικίνδυνη, δεν θα το έλεγα αυτό. Μπορώ να πω ότι έχω νιώσει πιο ασφαλής σε μερικές χώρες της Αφρικής πάρα της Ευρώπης. Επίσης ο κόσμος μου φαίνεται πιο φιλόξενος από αυτόν στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη είμαστε καχύποπτοι, ότι ο ξένος θα μας βλάψει, εδώ δεν ισχύει αυτό.

Πώς επικοινωνείς με τους δικούς σου ανθρώπους; 
Κουβαλάω μόνο τα απαραίτητα. Έχω μαζί μου υπολογιστή για να αποθηκεύω τις άπειρες φωτογραφίες και τα video που έχω τραβήξει, κι ένα smartphone για επικοινωνία, αλλά και για διάφορες άλλες χρήσεις όπως gps, μουσική και άλλα που με εξυπηρετούν.

Ποιες είναι οι πιο δυνατές εμπειρίες και εικόνες που έζησες; 
Στην νοτιοδυτική Αιθιοπία είχα την τύχη να μείνω ένα βραδύ με την φυλή Hamer, αυτοί οι άνθρωποι ζούνε όσο πιο απλά γίνεται, για τις ανεπτυγμένες χώρες θα μπορούσες να πεις ότι ζούνε πρωτόγονα. Είχα την ευκαιρία να κατασκηνώσω διπλά από μια καλύβα τους και να παρατηρήσω πως ζούνε.

Μια άλλη έντονη στιγμή ήταν καθώς διέσχιζα το εθνικό πάρκο Queen Elizabeth στην Ουγκάντα. Είχα σταματήσει να βγάλω φωτογραφία κάτι αντιλόπες, και ξαφνικά άκουσα από πίσω μου κάτι βαρύ να κινείται, γύρισα και είδα έναν ενήλικα ελέφαντα. Όταν είναι μόνοι τους είναι αρκετά επικίνδυνοι. Ήταν σε απόσταση γύρω στα 20 μετρά από μένα, οπότε με πολύ αργές κινήσεις συνέχισα την πορεία μου μέχρι να φτάσω σε απόσταση ασφάλειας. Φοβήθηκα μην μου επιτεθεί αλλά τελικά συνέχισε την πορεία του και όταν είχα απομακρυνθεί κατάφερα να τον βγάλω φωτογραφία. Ήταν μια πάρα πολύ ωραία στιγμή να δω το μεγαλύτερο επίγειο θηλαστικό στον κόσμο και τον πρώτο ελέφαντα που συναντώ στο ταξίδι μου.

Συμμετέχεις παράλληλα και σε κάποιες δράσεις, τι μπορείς να μας πεις για αυτές; 
Αυτή την στιγμή είμαι στην δεύτερη δράση που συμμετέχω, η πρώτη ήταν στην Κένυα για την προστασία των θαλάσσιων χελωνών και της θαλάσσιας βιοποικιλότητας και η δεύτερη είναι σε ένα χωριό στην δυτική Ουγκάντα.

Το πρόγραμμα που συμμετέχω ασχολείται με την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής μιας κοινότητας με διαφορετικές δράσεις οπού επωφελούνται κυρίως ορφανά παιδιά αλλά και ενήλικες. Οι οργανώσεις που έχω συμμετάσχει ως τώρα είναι μη κερδοσκοπικές και οι ιδρυτές τους κάνουν ό,τι περνάει το χέρι τους για τη βελτίωση των αντίστοιχων συνθηκών. Οι δράσεις που με ενδιαφέρουν κυρίως είναι για την προστασία του περιβάλλοντος.

Ο λόγος που συμμετάσχω σε τέτοιες δράσεις είναι διότι η Αφρική είναι ένα μεγάλο σχολείο, οπότε μέσα από αυτές τις δράσεις επωφελούμαι εγώ και θέλω να πιστεύω και οι οργανισμοί οπού συμμετέχω.

Στην Κένυα πέρασα σχεδόν ένα μηνά στο οργανισμό προστασίας της θαλάσσιας χελώνας και της θαλάσσιας βιοποικιλότητας. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν 7 είδη θαλάσσιων χελωνών, αλλά λόγω της λαθροθηρίας για τροφή, τη δημιουργία διάφορων τουριστικών αναμνηστικών από το καβούκι τους αλλά και άλλων κνδύνων η προστασία τους κρίνεται απαραίτητη. Εκεί ασχολήθηκα με την περίθαλψη τραυματισμένων χελωνών, την προστασία φωλιών ωοτοκίας και άλλα.

Δείτε πλούσιο φωτογραφικό υλικό στο redbull.gr