Ερύμανθος: Ορεινή διαδρομή Καλέντζι - Πρ. Ηλίας

Ερύμανθος: Ορεινή διαδρομή Καλέντζι - Πρ. Ηλίας

Ιανουάριος 27, 2013 - 11:08

Το Καλέντζι δεν είναι απλά ένα χωριό του νομού Αχαΐας. Αποτελεί από μόνο του ένα φυσικό μπαλκόνι όπου το μάτι χάνεται στην απεραντοσύνη του βορειοδυτικού και νοτιοδυτικού ορίζοντα.

Καθώς δεν χορταίνω να αγναντεύω, αναρωτιέμαι ποιο είναι το κλειδί αυτού του χωριού που ανέδειξε (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο) ένα οικογενειακό δέντρο πολιτικών αρχηγών. Δεν βρισκόμαστε όμως εδώ με την παρέα μου, στην καρδιά του Ιανουαρίου, για να εξιχνιάσουμε κάποιο ιστορικό μυστήριο. Το χωριό αποτελεί την αφετηρία μας για να κατακτήσουμε την κορυφή «Πρ. Ηλίας» του Ερυμάνθου.

Έχω πολλούς λόγους  για να χαρακτηρίσω τεκμηριωμένα  τον Ερύμανθο ως ένα «αλπικό ορεινό συγκρότημα» και όχι απλά ως έναν ορεινό όγκο της Πελοποννήσου. Πρόκειται για ένα βουνό με πολλές επιβλητικές κορυφές που προσεγγίζονται από “αμοιβαίως αποκλειόμενα” τοπογραφικά σημεία του χάρτη. Πρόκειται επίσης για ένα «μακρινό» βουνό από πλευράς ευκολίας οδικής πρόσβασης καθώς και για ένα παρθένο και άγριο βουνό γιατί δεν έχει αξιοποιηθεί τουριστικά και πεζοπορικά. Έτσι διατηρεί όλο το χρόνο τη μαγεία του “απάτητου” βουνού για τους λάτρεις της ορεινής περιπέτειας.

Είναι μεσημέρι Σαββάτου και έχουμε «καταλάβει» το χωριό. Η διαμονή ποικίλει μεταξύ ξενώνα και αντίσκηνων. Ευτυχώς ο καιρός είναι σχετικά καλός, που για εμάς σημαίνει απλά ότι δεν βρέχει και μπορούμε να στήσουμε τα αντίσκηνα. Το σύννεφο που έχει αγκιστρωθεί πάνω από τον Ερύμανθο δεν μας ρίχνει το ηθικό. Η αλήθεια είναι ότι για να ανέβεις σε ένα βουνό το χειμώνα περιμένεις να έχεις καλές συνθήκες. Αυτό μεταφράζεται σε μία παγωμένη ηλιόλουστη μέρα και σε μία συνεκτική ποιότητα χιονιού. Πολλοί από εμάς μπορεί να προσπαθούμε και να περιμένουμε πάνω από μία χειμερινή σεζόν για κάτι τέτοιο. Δεν μένουμε και στο Καλέντζι άλλωστε για να επιτύχουμε ένα τέτοιο στόχο όποτε μας δοθεί η ευκαιρία των καιρικών συνθηκών. Αυτή τη  φορά όμως, οι χιονοπτώσεις τον προηγούμενων ημερών αναμένεται να μας αποζημιώσουν την επομένη με μία χειμερινή ανάβαση στον Προφήτη Ηλία.

Ένας καφές στο χάραμα αγκαλιά με τη θέα του ορίζοντα συνθέτουν το καλύτερο ξεκίνημα από τα 920 μέτρα του χωριού στα 2.125 μέτρα της κορυφής. Η αρχή της διαδρομή κινείται ομαλά ανηφορικά μέσα σε δάσος έως τα 1500 περίπου μέτρα. Μέχρι εκεί περίπου φτάνει και χωματόδρομος τον οποίο διασχίζουμε σε κάποια σημεία για να ξαναμπούμε στο «μονοπάτι». Από εκεί και έπειτα μία πιο απαιτητική ανηφόρα μας ανεβάζει σε ένα πλατό στα 1900 μέτρα περίπου και από εκεί σταδιακά ανηφορικά θα οδηγηθούμε στην κορυφή. Ο ορίζοντας απλώνει όλο και περισσότερο ενώ ανεβαίνουμε. Είναι λες και ακροβατούμε μεταξύ γης και ουρανού. Κάπου στο ενδιάμεσο τα κραμπόν μου εγκαινιάζονται για το 2013. Παρόλο που από τα 1900 έχουμε ακόμη μόνο 200 περίπου μέτρα υψομετρικής απόστασης να καλύψουμε, έχουμε και αρκετή απόσταση να διανύσουμε.

Ο καιρός είναι συννεφιασμένος αλλά αρκετά καλός. Στην αρχή δεν έχουμε θέα του βουνού όμως στο πλατό των 1900 μέτρων δημιουργείται ένα άνοιγμα στα σύννεφα και μας μαγεύει η θέα των απάτητων χιονισμένων κορυφών. Η κορυφή είναι κοντά αλλά ο καιρός έχει πάλι κλείσει όταν φτάνουμε σε αυτή. Συνοδοιπόρος σε αυτήν την διαδρομή ένας σκύλος ο οποίος άξια μας ακολούθησε ως την κορυφή. Δυστυχώς μία φωτογραφία με αυτόν να τρέχει ανέμελα πάνω σε ηλιόλουστα φρύδια χιονιού υπάρχει μόνο στο σκληρό δίσκο του νου.

Επιστρέφουμε από την ίδια διαδρομή με εναλλαγές εικόνων του βουνού καθώς τα σύννεφα μετακινούνται. Κάπως έτσι ρεαλιστικά μοναδικές στιγμές είναι αυτές που καταγράφονται ίσως και στην συναισθηματική νοημοσύνη όσων τις βιώνουν.

Στοιχεία Διαδρομής :

  • Υψομ. Διαφορά : 1205μ.
  • Ώρες πορείας (εξαρτώνται από την εποχή και την ποιότητα χιονιού) : 8,30 στην προκειμένη
  • Σηματοδότηση: όχι καλή
  • GPS και χάρτης απαραίτητα, ειδικά σε περίπτωση υποψίας συννεφιάς- ομίχλης

 

(Αφιερωμένο στον αρχηγό μας, που μας άνοιξε για άλλη μία φορά την πόρτα στο όνειρο)

Παναγιώτα Μπάρκα